Onze Binne overleed in november 2021.  Ze was zo’n hond met veel kleine, gekke gewoontes, die alleen Binne zo deed. Gekke kleine dingetjes die in de loop der jaren zo gewoon worden, maar tegelijk heel bijzonder zijn. En de dood neemt niet alleen je geliefde hond mee, maar ook die rare gewoontes. Tenminste, dat dacht ik… Anderhalve maand voor Binne overleed, werd in Zweden een Samojedenpup geboren, die onze Ronne zou worden. Qua gedrag lijkt ze zeker niet op Binne. Maar in die gekke ‘dingetjes’ des te meer.

Binne was zeker al 7 jaar oud toen het me pas opviel. Onze honden zitten in de auto altijd op de achterbank. Alle honden die we hadden sprongen eerst met hun voorpoten op de bank en draaiden zich dan om en gingen zitten. Behalve Binne. Binne stapte de auto in, draaide zich om op de vloer, zette haar kont en daarna haar achterpoten op de stoel en trok vervolgens haar voorpoten erbij. Naar mijn idee erg apart.  

En toen kwam Ronne. De eerste tijd hielp ik haar nog de auto in, maar al snel was ze van het 'zelluf doen.’ Ronne stapte de auto in, draaide zich om, zette haar puppybillen op de stoel, trok haar landingsgestel erbij en ging zitten. En ik wist niet wat ik zag. Ondertussen ben ik eraan gewend dat zij net zo instapt als Binne deed.

Ik ben geen koffiedrinker, maar 's ochtends nadat de honden uit zijn geweest drink ik graag een kop Wiener Melange, van die oploskoffie met veel melk. Binne was gek op melkschuim. Op de een of andere manier was het erin geslopen dat zij altijd mijn kopje uit mocht likken. Ik zittend op de ene bank, zij leunend op de leuning van de andere bank, geduldig wachtend tot ik klaar was.  

Zodra Ronne echt 'geland’ was in ons huishouden en puppy-af was ging ze elke ochtend op Binnes plekje liggen. Kop op de leuning. Zo vertrouwd dat ik misschien de eerste keer niet eens erbij nadacht dat het Binne niet was en haar mijn mok voor hield. Vanaf dat moment ligt ze er elke ochtend te wachten, net als Binne. En dat niet alleen, maar ook de manier waarop ze mijn mok uitlikt is precies hetzelfde. Het is een handigheidje om met je hondentong tot op de bodem te komen. De andere honden duwen hun neus in de mok en steken dan hun tong uit. Omdat ik een glazen mok gebruik zie ik dat ze niet tot op de bodem komen. Binne wel en Ronne dus ook. Zij zetten de rand van het glas onder hun bovenlip en met de boventandjes ontbloot hengelen ze zo tot op de bodem de restjes eruit.

Om te voorkomen dat onze honden met een lege maag gaan overgeven voor ze hun ontbijt krijgen geef ik ze voor ik onder de douche stap een koekje.  Al jaren dezelfde gebakken kluifjes, waarbij drie smaken in een verpakking zitten.  Binne gaf ook na het kluifje wel eens over. En op een  gegeven moment viel het me op dat het altijd gebeurde, nadat ze een geel koekje had gekregen. Toen ik haar alleen nog de witte en grijze koekjes gaf, was het probleem opgelost. Toen Binne er niet meer was deed ik ’s ochtends weer een willekeurige greep in de koektrommel. Tot Ronne een keer overgaf, nadat ze een geel koekje had gekregen. Eerst dacht ik nog aan toeval, het zal toch niet?... Tot het nog twee keer gebeurde na een geel koekje. Nadat ik de oude koekverdeling weer ingevoerd heb, is het niet meer gebeurd.

Reïncarnatie voor de dood, ik denk niet dat het kan. Maar met dit soort gekke dingen ga je er bijna in geloven. Eind juli krijgen we er weer een pup bij. Ze is al geboren en ze mag haar geheel eigen zelf zijn. Maar stiekem ben ik nu al benieuwd of we er nog gekke, kleine herinneringen aan overleden honden bij cadeau krijgen…