Het is een paar jaar mooi rustig geweest aan het medisch hondenfront, maar met het ouder worden van de roedel krijg je toch weer de kleine ‘mankementjes’ die even verholpen moeten worden. Binne had al een tijdje een wratje boven haar oog en een bult op haar achterpoot, die van een speldenknop naar een knikker gegroeid was. Beiden niet ernstig, maar het kan lastig worden als je het te lang laat zitten.
Het wratje kan zo groot worden dat het bij het knipperen van het oog over haar oog schuurt met alle gevolgen van dien en als je het knobbeltje op haar poot te lang door zou laten groeien, zou de wond als je het weg laat halen moeilijker te hechten zijn, omdat honden niet zoveel reservevel op hun poten hebben. Na overleg met de dierenarts hebben we dus besloten dat het tijd werd voor twee kleine operaties.

‘Een mens lijdt dikwijls het meest door ’t lijden wat hij vreest’, en dat klopte nu ook weer feilloos. In dit geval vreesde ik niet zozeer voor mijn lijden, maar wel voor dat van Binne. Komt ze goed uit de narcose? Kunnen de bultjes netjes weg worden gehaald? Geneest het daarna goed? Hoe houden we haar tot 14.00 uur nuchter voor de operatie terwijl de andere honden wel eten mogen en vooral… Hoe reageert Binne op de ‘lampenkap’?
Geen brokjes en koekjes voor Binne sneed me al door mijn ziel. Daarna mocht ik de beul spelen door haar naar de dierenarts te brengen. Want ja, zo voelt dat! Ieder hondenbaasje wiens hond geopereerd is zal dat kunnen beamen. Terwijl ze na het slaapprikje, waar ik gelukkig bij mocht zijn, rustig in slaap viel, tilde ze uiteraard nog even haar kop op toen ik naar buiten liep en keek me verwijtend na. Na een uur belde de dierenarts dat alles goed was gegaan en drie uur later mocht ik haar weer ophalen. Ze lag nog diep in slaap toen ik kwam, maar zodra ze wakker werd probeerde ze met haar poot het nare gevoel bij haar oog weg te krabben, waarop we razendsnel de ‘toeter’ aan haar halsband bevestigden.

De eerste dag was Binne nog uitermate sneu. Niet zozeer door de operatie, ze had niet eens pijnstillers nodig, maar wel door haar hondkapje. We tilden haar op bank en bed en in en uit de auto, hielden deuren wijd voor haar open en schoven alle lekkere hapjes met of zonder bak, zo de trechter in (8 uur vasten moet 8 dagen ingehaald worden volgens Binne) en controleerden regelmatig of de patiënt misschien wat drinken wou. 
Maar na een dag sjouwen en zorgen bleek al dat ze uitstekend zelf op en van bank en bed kon springen. Ook de voer- en waterbak bleek ze bij een buiging precies in haar kap te kunnen ‘mikken’, waardoor ze haar eigen, persoonlijke (vr)eetzone creëert. Mijn zorgen over het verdragen van de kap waren nergens voor nodig geweest.

Vijf dagen verder heeft ze nergens meer problemen mee. Sterker nog, toen mijn man haar gisteren na de wandeling haar kap om deed, betrapte ik haar erop dat ze kwispelend klaar stond. Die kap biedt ook enorme voordelen. De patiëntenstatus geeft extra aandacht en extra kriebels. Het liedje wat ze ’s ochtends bij de voordeur voor alle honden in de buurt zingt klinkt extra hard door haar megafoon. Zet ze haar  kap om haar voerbak dan kan geen hond er meer bij. Ook ontsnapte brokjes kunnen geen kant meer op als ze gelijk, behendig haar kap eroverheen zet. Op bed worstelt ze zich gewoon met kap en al tussen ons in.
Als ik haar eten klaar maak, duwt ze normaal gesproken met haar neus tegen mijn been. Nu duwt ze gewoon de scherpe rand van haar kap tegen mijn knieën aan. Een kus van Binne bezorgt je niet alleen een natte neus, maar ook een striem in je nek. Mette en Malle worden regelmatig aan de kant geduwd, want een kap kan je ook als stormram gebruiken. Nog twee dagen. Dan mag de kap weer af. Geen verf meer van de plinten, geen blauwe plekken en rode striemen meer. Maar dit weekend mag Binne nog even in haar eigen, persoonlijke verwenbubbel zitten.

Nienke Meijvogel-Blom is ‘stukjesschrijver’, zeemansvrouw en hondenliefhebber. Ze woont met de Samojeden Binne en Malle en IJslandse hond Mette op Terschelling, waar ze genoeg inspiratie opdoet om voor ons elke maand opnieuw een hondencolumn te schrijven.