Wat er leuker is dan een Samojeed? Twee Samojeden. En wat nog leuker is, is ook nog een IJslander erbij. Dat denk ik tenminste meestal. Er zijn ook tijden dat ik ze alle drie achter het behang wil plakken. We zitten nu midden in de wilde haren tijd: Naar mate er meer haar af gaat, komt er meer energie voor terug.

Ik vind wat plukjes witte wol in huis en tegelijk zie ik dat er na de negen weken na de loopsheid, weer wat leven in de dames komt. Het duurt een paar dagen voor ze weer van 0 tot 100 gaan in een paar seconden. Alsof er nieuwe batterijen in zijn gezet. Het lijkt een beetje alsof een tekenfilm tot leven komt, want hoe harder ze gaan, des te meer witte wolkjes vliegen eraf. In deze periode zijn ze zeker niet te beroerd om elkaar even van wat oude wol te ontdoen. Degene die de hardloopwedstrijd dreigt te verliezen springt gewoon boven op de nek van de ander en hapt daarbij weer een flinke dot haar eruit. Alle wol die er buiten uitvliegt is meegenomen. Hoor ik om me heen dat mensen in deze coronatijd eind oktober de kerstboom al neerzetten, ik heb nu al een soort van witte kerst, met volop (b)engelenhaar en kleefsneeuw. Zonder witte waas naar mijn werk lukt alleen als ik kleding uit mijn kast pak en heel snel naar buiten ren.

Maar ondanks het voortdurende ontharen van huis en kleding… Wat zijn ze ontzettend leuk nu! Spelen Binne en Malle normaal gesproken voornamelijk samen en hangt Binne er vaak wat bij, nu doet ze volop mee. Zodra ze los zijn buiten gaan Mette Verstappen en Malle Hamilton er vandoor. Negenjarige Binne wacht nog even af. Dan geeft ze gas en dendert als een stormram tussen haar twee ‘zusjes’ door, wat voor hun het teken is de achtervolging op Binne in te zetten, die nog even een versnelling hoger gaat en het tweetal het nakijken geeft.

In huis zijn ze na zo’n rondje heerlijk rustig, maar rond etenstijd en voor we weer uit gaan moet er eerst een spelletje ‘IJslander slopen’ gespeeld worden. Mette lokt uit, de twee witten duiken er bovenop en ‘kietelhappen’ tot de ijsco weet te ontsnappen. In haar vlucht grist ze een speeltje mee, rent de gang door en springt op bed (lang leve de bungalow): “Buut vrij!” Ondertussen sta ik al een tijdje met schoenen en jas aan en de riemen in mijn hand te wachten tot de dames klaar zijn voor de wandeling.

Malle verzaakt in deze tijd haar zelfbenoemde taak als sokkenmanager. Brengt ze normaal mijn sokken naar de wasmand, nu heeft ze andere prioriteiten. Speeltjes liggen door het hele huis verspreid en ze is druk met alles van slaapkamer naar woonkamer en andersom te verplaatsen. Als ik haar dan eindelijk zover heb om toch een sok mee te nemen, vindt Binne het leuk om zich er tegenaan te bemoeien en samen de sok te dragen. Ik zie mijn sok veranderen in een kniekous en als ik hem aan de kaakjes ontfutseld heb ondergaat nummer 2 hetzelfde lot.

Ik vind ze zo leuk nu. Deze fase zal niet zolang meer duren. Hoewel Binne er ondanks de kaalheid nog als een Samojeed uitziet, is Mette van een vos veranderd in een manenwolf en hebben we Malle omgedoopt tot de Malpaca. De wilde haren zijn eraf.  Een voordeel, de stofzuiger krijgt dan af en toe weer een dag vrij…

Nienke Meijvogel-Blom is ‘stukjesschrijver’, zeemansvrouw en hondenliefhebber. Ze woont met de Samojeden Binne en Malle en IJslandse hond Mette op Terschelling, waar ze genoeg inspiratie opdoet om voor ons elke maand opnieuw een hondencolumn te schrijven.