‘Hallo, ik wil bij u werken. Heeft u een baan voor me en wat ga ik verdienen?’

Niet de beste sollicitatiebrief ooit denk ik. En toch krijg ik dergelijke mails momenteel dagelijks binnen. Heb ik een bedrijf? Nee. Neem ik mensen aan? Nee. Het is dan ook alleen een vergelijking. Iedereen begrijpt dat je met een dergelijke sollicitatiebrief geen enkele kans maakt op een baan. En toch solliciteren er elke dag mensen op deze manier bij mij voor de baan van hondenbaasje.

‘Beste, ik wil een samoyeed. Heeft u nu of binnenkort een nestje? En wat kost een pup?’

Soms niet eens een volledige naam eronder en het ras goed schrijven is al teveel gevraagd. Ik heb geen bedrijf. Ik ben wel officieel hondenfokker, al kan ik al een tijd door medische problemen (van mij, niet van de honden),  geen nestjes fokken. Ik zou me daarom bij de rasvereniging uit kunnen schrijven als fokker. Maar dat doe ik expres niet. Want wat ik wel kan nu, is mensen die een pup zoeken adviseren, info geven,  op weg-, of juist uit de droom helpen.

Iedereen heeft wel gehoord dat nu in coronatijd veel huisdieren aangeschaft worden. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik momenteel 30 keer (!) meer aanvragen heb dan voor corona. Had ik vroeger 1 aanvraag per maand, nu is dat er gemiddeld 1 per dag. Sommige mensen zijn wanhopig. Ze zijn ‘al een maand’ op zoek naar een pup…

De broodfokkers lopen binnen. Geen wachttijden en is er geen pup beschikbaar, dan laten ze gewoon een nestje uit het Oostblok aanvoeren. U vraagt, wij draaien. En dat broodfokpups zonder stamboom uit niet medisch geteste ouderdieren die onder de meest vreselijke omstandigheden leven momenteel zelfs meer kosten dan een pup van een bonafide fokker maakt veel mensen helaas niet uit.  

Ik beantwoord alle mails die ik krijg. De mails van een of 2 zinnen krijgen een mail terug waarin ik netjes uitleg hoe een pup kopen bij een goede fokker werkt. Ik vertel over wachtlijsten, (die er normaal ook zijn, maar nu een heel stuk langer) over kennismakingsgesprekken, ‘sollicitatiebrieven’ en waarschuw vooral voor broodfok. De mensen die een langere mail sturen met uitleg over waarom ze voor de Samojeed gekozen hebben, waarom ze nu een pup willen en wat ze de pup kunnen bieden en die nog vragen over het ras hebben krijgen een langere mail terug en probeer ik verder te helpen naar een andere fokker. Elke belangstellende die ik weg kan houden uit de broodfok- en marktplaatsnestjes is er één. Elke broodfokkoop die ik tegenhoud is wat dierenleed minder.

Een van de dingen die ik uitleg, is dat de wachtlijsten momenteel lang zijn. Aan de ene kant is er veel meer vraag dan normaal, aan de andere kant worden er minder nestjes geboren. Het reutje wat het meest geschikt is voor je teefje zit vaak net aan de andere kant van het land, of zelfs in het buitenland. Je wil mensen die interesse in een pup hebben graag persoonlijk ontmoeten, nog voor het nestje er is. En als er dan een nestje is, wil je dat de pupjes zo goed mogelijk gesocialiseerd kunnen worden en met de nieuwe eigenaar naar de hondenschool gaan. In een tijd van: ‘Blijf thuis en reis niet onnodig’, waarin bovendien veel dicht is, is het niet ideaal een pup groot te brengen. Veel fokkers stellen hun geplande nestje dan ook even uit.

Er gaat tijd zitten in het beantwoorden van al die mailtjes. Veel tijd. En er gaat nog meer tijd zitten in het groot brengen, socialiseren en opvoeden van een pup. Tijd die al die mensen die nu een pup willen zeggen te hebben nu ze door corona minder werken of thuis werken. Nu is de tijd voor een pup…want ze hebben alle tijd.
Dan vraag ik me alleen maar af waarom ze geen tijd hebben om zich netjes aan fokkers voor te stellen en te wachten op een nieuwe huisgenoot. Steek je voldoende tijd in het inlezen in het ras, het wachten op een pup en het daarna opvoeden en grootbrengen van die pup, dan heb je daar als het goed is zeker een jaar of 13 plezier van. En dat is best een lange tijd…

Nienke Meijvogel-Blom is ‘stukjesschrijver’, zeemansvrouw en hondenliefhebber. Ze woont met de Samojeden Binne en Malle en IJslandse hond Mette op Terschelling, waar ze genoeg inspiratie opdoet om voor ons elke maand opnieuw een hondencolumn te schrijven.